Κορονοϊός και επιστροφή στα σχολεία (για γονείς): 5 τρόποι για να βοηθήσετε τα παιδιά σας

Όπως φαίνεται, η πανδημία περιορίζεται στις Ευρωπαϊκές χώρες και εμείς επιστρέφουμε σε μια μορφή καθημερινότητας που θυμίζει περισσότερο ό,τι είχαμε συνηθίσει. Στο μυαλό των περισσότερων γονέων επικρατεί ένα ερώτημα: πώς θα προσαρμοστεί ξανά το παιδί μου;

Τα σχολεία ξανάνοιξαν και οι περισσότεροι γονείς νιώθουν μεγάλη ανακούφιση και χαρά, όπως είναι φυσικό, μετά από τις προκλήσεις που βιώσανε κατά τις περιόδους εγκλεισμού στο σπίτι με τα παιδιά τους. Πέρα από θετικά συναισθήματα, πολλοί γονείς νιώθουν ανησυχία και φόβο για την προσαρμογή των παιδιών στα σχολεία και στην παλιά καθημερινότητά τους. Εδώ θα εξετάσουμε τρόπους για να βοηθήσετε τα παιδιά σας σε μία ομαλή προσαρμογή ως γονείς (δείτε εδώ για συμβουλές σε εκπαιδευτικούς).

Ας ξεκινήσουμε όμως με σύντομη αναφορά στο τι μπορεί να αισθάνεσθε εσείς.

Είναι οκ να νιώθετε ανήσυχοι

Μετά από μια τόσο μακροχρόνια περίοδο κρίσης, τα συναισθήματα είναι ανάμικτα. Ας ξεκινήσουμε με μια γενική παραδοχή. Είναι οκ να νιώθετε ανησυχία, φόβο, άγχος ή και πανικό. Η πανδημία που ζήσαμε τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες κατατάσσεται στην κατηγορία παγκόσμιων κρίσεων, και, για τους περισσότερους, είναι η μόνη κρίση αντίστοιχης κλίμακας που έχουμε βιώσει. Η κρίση προκαλεί αναταραχή στο οικοσύστημά μας, και, κατ’ επέκταση, στην ασφάλεια και στον έλεγχο που νιώθουμε στη ζωή μας. Αναπόφευκτα, όπως σε κάθε περίοδο κρίσης, προκαλούνται και ανάλογα αισθήματα φόβου, ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Και όταν πρόκειται για τα παιδιά και τους εφήβους μας, τα συναισθήματα αυτά μεγεθύνονται.

Δεν μπορώ να μη σας επισημάνω πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε αν νιώθετε κάτι από τα παραπάνω. Είναι μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση, σε μια μη φυσιολογική κατάσταση. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι, από τη φύση ή την κοινωνία, να χειριζόμαστε καταστάσεις κρίσεων. Και είναι φυσιολογικό να εξακολουθείτε να νιώθετε έτσι, παρά τα φαινομενικά ευχάριστα νέα της λήξης των περιοριστικών μέτρων. Το να αποδεχτείτε τα δύσκολα συναισθήματα που, ίσως, βιώνετε, είναι το πρώτο βήμα προς την επιτυχή επιστροφή στην καθημερινότητα. Αυτό μάλιστα είναι διπλά σημαντικό, γιατί έτσι στέλνετε ένα πολύτιμο μήνυμα στα παιδιά σας: τους δείχνετε πως τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι εξίσου φυσιολογικά με τα θετικά και δε χρειάζεται να τα φοβόμαστε και να τα αποφεύγουμε.

Είναι οκ να νιώθουν τα παιδιά μας ανήσυχα

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που και εσείς ίσως βιώνετε ανάμικτα συναισθήματα ως προς την παρούσα κατάσταση, τα παιδιά και οι έφηβοι είναι πιθανό να έχουν εξίσου μπερδεμένες σκέψεις και αισθήματα. Πολλοί θα ανυπομονούν να επιστρέψουν στα σχολεία και να δούνε και πάλι τους φίλους τους και τις σχέσεις τους από κοντά, ίσως ακόμα και κάποιους αγαπημένους δασκάλους και καθηγητές. Για μερικούς, πάλι, η επιστροφή δε θα είναι και τόσο ευπρόσδεκτη, μπορεί λόγω εμπειριών σχολικού εκφοβισμού, δυσκολίες στις κοινωνικές συναναστροφές ή άγχους εξετάσεων.

Είτε επικρατεί το συναίσθημα της ανυπομονησίας, είτε του φόβου, είναι πιθανό να νιώθουν όλοι μια γενική ανησυχία. Οι τόσες αλλαγές στην καθημερινότητά μας όλο αυτό το διάστημα, το «νέο φυσιολογικό» (π.χ. συνεχής χρήση αντισηπτικών, μάσκες και αποστάσεις) και τα πίσω-μπρος μεταξύ κανονικής και διαδικτυακής διδασκαλίας, είναι μόνο ορισμένοι από τους πολλούς παράγοντες που έχουν προκαλέσει ένα κλίμα αβεβαιότητας.

Τι μπορείτε λοιπόν να κάνετε για να βοηθήσετε την ομαλή επιστροφή τους στην καθημερινότητα;

1. Ρωτήστε τι νιώθουν!

Μην υποθέτετε πως γνωρίζετε πώς νιώθουν για την επικείμενη επιστροφή τους στα σχολεία, όσο καλά και αν τα γνωρίζετε. Η κατάσταση που βιώσαμε τον τελευταίο χρόνο και κάτι, είναι πρωτόγνωρη, και, συνεπώς, πρωτόγνωρα είναι συχνά και τα συναισθήματα που μας προκάλεσε. Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να πάει στραβά με την ερώτηση «Πώς νιώθεις;»

Ακόμα και αν η απάντηση ήταν αναμενόμενη, με το να ρωτάτε τι αισθάνονται, δείχνετε ενδιαφέρον και στέλνετε ένα πολύτιμο μήνυμα: πως είστε εκεί και θέλετε να ακούσετε τι σκέφτονται και αισθάνονται. Μη σταματήσετε να ρωτάτε ακόμα και αν η απάντηση είναι θετική. Ποτέ δεν ξέρετε πότε μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα τους και δεν βλάπτει ποτέ να τους θυμίζετε πως νοιάζεστε και είστε διαθέσιμες.

Συμπληρωματικές, αναστοχαστικές ερωτήσεις μπορούν, επίσης, να είναι βοηθητικές στο να ξεκλειδώσουν τις σκέψεις τους, για παράδειγμα:

• Κοιτώντας πίσω στους τελευταίους [π.χ. 3 μήνες], πώς ήταν για σένα αυτό το διάστημα που ήσουν στο σπίτι;

• Τι είναι αυτό που σου έλειψε περισσότερο από το σχολείο; Τι είναι αυτό που σου έλειψε λιγότερο;

• Τι ανυπομονείς να κάνεις, όταν επιστρέψεις;

• Υπάρχει κάτι που σε ανησυχεί; Κάτι που φοβάσαι;

• Πώς φαντάζεσαι την πρώτη σου μέρα ξανά στο σχολείο;

• Πες μου τρία πράγματα που είναι στο μυαλό σου, όταν σκέφτεσαι πως θα επιστρέψεις στο σχολείο.

• Περίγραψέ μου την επιστροφή σου στο σχολείο σε τρεις λέξεις.

• (Για πιο μικρά παιδιά ή για εφήβους που δυσκολεύονται με την έκφραση λόγου) Ζωγράφισέ μου… (π.χ. την πρώτη μέρα στο σχολείο/ πώς νιώθεις/ τι σου έλειψε/ κλπ.)

• (Για εφήβους ή για όσους δυσκολεύονται με την έκφραση λόγου) Βάλε να παίξει ένα τραγούδι (ή ένα βίντεο κλιπ) που αντιπροσωπεύει καλύτερα … (π.χ. το πώς αισθάνεσαι όταν σκέφτεσαι πως επιστρέφεις στο σχολείο/ τους τελευταίους 3 μήνες/ κλπ.)

Προσπαθήστε να είστε προετοιμασμένοι για δύσκολες συζητήσεις και μην πιέσετε τον εαυτό σας να έχει όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα ή τις ανησυχίες τους. Το σημαντικότερο δεν είναι να παρέχετε πληροφορίες αλλά να τους καθησυχάσετε με την παρουσία και το ενδιαφέρον σας και να τους δώσετε τον χώρο να εκφραστούνε ελεύθερα. Αναγνωρίστε τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους, όποια και αν είναι αυτά, και δώστε έμφαση στα κύρια σημεία. Επαναλάβετέ τους πως, ό,τι μα ό,τι και να νιώθουν, είναι κατανοητό και φυσιολογικό.

2. Εστιάστε στα θετικά

Μέσα στο κλίμα φόβου και δυστυχίας που λίγο πολύ κάθε παιδί και έφηβος/η έχει βρεθεί το διάστημα αυτό, είναι σημαντικότερο από ποτέ να εστιάσουμε στα θετικά. Το κίνητρο για ζωή και συμμετοχή στην κοινότητα μπορεί να βρίσκεται στα πιο απλά και επιφανειακά πράγματα, καθώς αυτά είναι συνήθως που μας παρέχουν μια αίσθηση ασφάλειας και ανεμελιάς, μακριά από τα προβλήματά μας. Αυτό μπορεί να σημαίνει:

• Συζητήστε πράγματα που δίνουν χαρά στο παιδί σας.

• Ρωτήστε το για τα ενδιαφέροντά του και τα χόμπι του.

• Ρωτήστε το για τους αγαπημένους του καλλιτέχνες ή για την τελευταία τάση της μόδας στο μέικ-απ.

• Πείτε τους να σας δείξουν τα βίντεο που παρακολουθούν τελευταία στα social media.

• Ρωτήστε τους τι είναι αυτό που τους βοηθάει να σηκωθούν το πρωί από το κρεβάτι ή τι είναι αυτό για το οποίο ανυπομονούν πολύ μέσα στην ημέρα.

• Πείτε τους να σας περιγράψουν ένα μεγάλο τους όνειρο και συμμετέχετε μαζί τους στη φαντασία τους.

• Ρωτήστε τους ποια είναι η μεγαλύτερη ελπίδα τους μέσα στους επόμενους μήνες.

• Ζητήστε τους να σας περιγράψουν το ιδανικό τους σχολείο, σπίτι, ταξίδι, κλπ.

• Σκεφτείτε μία κοινή δραστηριότητα που έχετε να κάνετε καιρό και προγραμματίστε την.

Εάν δυσκολεύονται αλλά είναι πρόθυμοι να συζητήσουν, μπορείτε να μοιραστείτε κάποια δικά σας παραδείγματα από όσα σας φέρνουν χαρά, ελπίδες σας, ενδιαφέροντα, κλπ. Για την ακρίβεια, είναι πολύ καλή ιδέα να κάνετε αυτήν την δραστηριότητα πρώτα στον εαυτό σας ή με τον σύντροφό σας. Μπορεί να εκπλαγείτε από το πόσο δύσκολο είναι πολλές φορές να σκεφτούμε θετικά.

Θυμηθείτε ότι στις δεδομένες συνθήκες, τα παιδιά σας μπορεί να δυσκολευτούν σε αυτήν τη διαδικασία. Είναι σημαντικό να μην τα πιέσετε και να μην ακυρώσετε οποιαδήποτε αρνητικά αισθήματα και σκέψεις εκφραστούν. Αποφύγετε την τοξική θετικότητα. Δώστε κάποιες ιδέες, όπως πράγματα που τους αρέσανε πριν την πανδημία, π.χ. ένα αγαπημένο καφέ ή μια παιδική χαρά που πηγαίνατε συχνά. Σε κάθε περίπτωση, δώστε τους το χρόνο που χρειάζονται και επιστρέψτε στην συζήτηση μια άλλη στιγμή, αν δείτε πως φέρνουν αντίσταση.

3. Διερευνήστε τους βοηθητικούς τους μηχανισμούς αντιμετώπισης δυσκολιών

Όλοι έχουμε κάποιους τρόπους να διαχειριζόμαστε τις δύσκολες καταστάσεις. Είναι πράγματα που κάνουμε, όταν νιώθουμε πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε μία κατάσταση ή πως είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Κάποιοι είναι πιο βοηθητικοί από άλλους αλλά όλοι έχουν την ίδια ιδιότητα: ρίχνουν τα επίπεδα του άγχους μας και μας κάνουν να νιώθουμε λίγη παραπάνω ασφάλεια.

Ως ενήλικες, κάποιες πιο υγιεινές στρατηγικές αντιμετώπισης προβλημάτων συμπεριλαμβάνουν το να μιλήσουμε με μία φίλη ή συγγενή για το πρόβλημά μας, ή κάποιον ειδικό αν είναι ιδιαίτερης πολυπλοκότητας, να πάμε έναν περίπατο, να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να δούμε τηλεόραση. Κάποιες λιγότερο υγιεινές στρατηγικές συμπεριλαμβάνουν εθισμούς, όπως η κατανάλωση αλκοόλ και φαγητών υψηλά σε θερμίδες, το κάπνισμα και η υπέρμετρη χρήση των social media. Μια χρήσιμη δραστηριότητα αναστοχασμού είναι να σκεφτείτε ένα πρόσφατο παράδειγμα που νιώσατε «πεσμένες» και τι ήταν αυτό που σας βοήθησε να νιώσετε καλύτερα.

Έχοντας αναλογιστεί τις δικές σας συνήθειες σε δύσκολες περιπτώσεις, μπορείτε να προσεγγίσετε τα παιδιά σας για μια ειλικρινή συζήτηση, όπου θα μοιραστείτε και οι δυο πράγματα που σας βοηθάνε να ανταπεξέρθετε. Μπορείτε να εστιάσετε στις ακόλουθες ιδέες:

• Συζητήστε ένα παράδειγμα που νιώσανε άσχημα και τι επιλέξανε να κάνουνε (όπως στη δική σας δραστηριότητα πιο πάνω). Πώς νιώθουν γι' αυτό που έκαναν; Τους βοήθησε; Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει διαφορετικά;

• Συζητήστε υποθετικά σενάρια δυσκολιών και αναλύστε τι θα μπορούσαν να κάνουν για να βοηθηθούν.

• Μοιραστείτε μια δικιά σας εμπειρία και τον μηχανισμό αντιμετώπισης που επιλέξατε στην προκειμένη περίπτωση.

• Κάντε καταιγισμό ιδεών και δημιουργήστε μια λίστα με όλες τις δραστηριότητες που μπορούν να αξιοποιήσουν για σκοπούς αποσυμπίεσης του άγχους τους.

• Κάντε μαζί κάποιες ασκήσεις χαλάρωσης και ενσυνειδητότητας.

• Ενθαρρύνετέ τους να εστιάσουν στο παρόν και να μην υποκύπτουν σε γενικεύσεις και σενάρια καταστροφολογίας.

Είναι σημαντικό να παραμείνετε ανοιχτοί στις ιδέες τους και να μην τις κρίνετε. Εάν η συζήτηση αποφέρει κάποιες αποκαλύψεις που δεν υποψιαζόσασταν, θυμηθείτε, να παραμείνετε ψύχραιμοι και να προσφέρετε στο παιδί σας το αίσθημα ασφάλειας και αποδοχής, ακόμα και αν δεν κατανοείτε απόλυτα τον τρόπο που σκέφτεται. Απευθυνθείτε σε έναν ειδικό αν ο μηχανισμός είναι επιβλαβής για το παιδί σας (π.χ. αυτοτραυματισμός).

4. Επιστρέψτε σε μια υγιεινή ρουτίνα καθημερινότητας

Όπως οι ρυθμοί χαλαρώσανε και οι κοινωνικές και εργασιακές απαιτήσεις μειώθηκαν κατά τα lockdown, σε πολλές οικογένειες η ώρα ύπνου μετακινήθηκε πιο αργά το βράδυ, αντίστοιχα η ώρα αφύπνισης πιο αργά το πρωί και είναι πιθανό να υπήρχε μια ρευστότητα μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων μέσα στην ημέρα, όπως τα γεύματα. Οι υγιεινές συνήθειες διατροφής και άθλησης για πολλούς διακόπηκαν.

Η επιστροφή στα σχολεία είναι μια καλή ευκαιρία για να επιστρέψετε οικογενειακώς σε μια πιο σταθερή, προβλέψιμη και υγιεινή ρουτίνα. Αυτό θα ωφελήσει τα παιδιά και τους εφήβους,

όχι μόνο από πλευράς σωματικής υγείας αλλά και ψυχικής, καθώς ή προβλεψιμότητα μας προσφέρει ασφάλεια. Επιστρέψτε σε προηγούμενες υγιεινές συνήθειες που είχατε ως οικογένεια ή σκεφτείτε μαζί νέες που θα θέλατε να ξεκινήσετε. Ορίστε κάποιες ιδέες:

• Βεβαιωθείτε ότι πηγαίνουν για ύπνο νωρίτερα, ώστε να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες ώρες ύπνου μέχρι το πρωί.

• Περιορίστε την χρήση των κινητών τους τουλάχιστον δυο ώρες πριν τον ύπνο και όσο γίνεται μέσα στην ημέρα.

• Βεβαιωθείτε ότι καταναλώνουν τουλάχιστον πέντε γεύματα την ημέρα και ότι αυτά συμπεριλαμβάνουν αρκετά φρούτα και λαχανικά.

• Βεβαιωθείτε ότι καταναλώνουν τουλάχιστον δυο λίτρα νερό την ημέρα.

• Για τους μεγαλύτερους εφήβους, μειώστε την όποια κατανάλωση αλκοόλ ή τσιγάρου τους όσο το δυνατόν περισσότερο.

• Βεβαιωθείτε ότι συμμετέχουν σε τουλάχιστον 75 λεπτά έντονης σωματικής άσκησης ή 150 λεπτά ήπιας άσκησης την εβδομάδα (κατά τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας).

Θυμηθείτε ότι είναι πιο πιθανό να προσαρμοστούν σε αυτές τις αλλαγές, εάν η απόφαση έχει ληφθεί συνεργατικά και από τους δυο σας (ή ολόκληρη την οικογένεια). Εάν τους επιβάλλετε κάποια νέα μέτρα, είναι πιθανόν, να τα αντιληφθούν σαν μια ακόμα ανεπιθύμητη αλλαγή στην καθημερινότητά τους και να δείξουν αρνητική διάθεση. Οι αλλαγές θα έχουν αποτέλεσμα εάν μοιράζονται μερίδιο της απόφασης και γίνουν αργά και στους δικούς τους ρυθμούς. Κάποια παιδιά είναι πιο ενεργητικά από άλλα, κάποιες έφηβες κάνουν περισσότερη χρήση κινητού από άλλες, κλπ. Προσαρμόστε τις αλλαγές στα μέτρα τους.

5. Διατηρείστε στενή επαφή με το σχολείο

Η στενή συνεργασία μεταξύ οικογένειας και σχολείου είναι επιθυμητή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Σε καταστάσεις κρίσεων, γίνεται απαραίτητη. Όταν υπάρχουν δυσκολίες, είναι εύκολο να προκύψει διχασμός και η κάθε πλευρά να αντιμετωπίζει το ζήτημα μονομερώς. Στην καθημερινή μου δουλειά με σχολεία είναι πολύ συχνό να με καλούν για προβλήματα με μαθητές και μαθήτριες με των οποίων τις οικογένειες τα σχολεία έχουνε έρθει σε ρήξη. Και αντίστροφα, συχνά μιλάω με γονείς που νιώθουν πολύ απομακρυσμένοι από τα σχολεία των παιδιών τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο μεγαλύτερος ρόλος μου είναι να φέρω κοντά αυτά τα δυο πλαίσια και να γεφυρώσω οποιεσδήποτε διαφορές τους αποτρέπουν από μία φιλική συνεργασία. Όταν οι γονείς και οι δάσκαλοι ή καθηγητές βρίσκονται σε συμμαχία, μπορούν να κάνουν θαύματα.

• Αν έχετε προηγούμενες διαφωνίες με το σχολείο του παιδιού σας, τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να τις επιλύσετε. Πλησιάστε τον εκπαιδευτικό με τον οποίο νιώθετε μεγαλύτερη οικειότητα (ακόμα και αν δεν είναι η φετινή δασκάλα ή η καθηγήτρια κυρίου μαθήματος). Συζητήστε με ειλικρίνεια τους προβληματισμούς σας. Προτείνετε λύσεις.

• Ζητήστε συχνή επικοινωνία και ενημέρωση για την προσαρμογή του παιδιού σας.

• Επικοινωνήστε ανοιχτά πως ενδιαφέρεστε και είστε ανοιχτή σε προτάσεις που θα βοηθήσουν το παιδί σας.

• Επισημάνετε στο παιδί σας την πρόθεσή σας να είστε σε συχνή επαφή με το σχολείο.

• Δηλώστε στο παιδί σας πως στηρίζετε το σχολείο και τις όποιες αποφάσεις παίρνουν οι εκπαιδευτικοί του. Δείξτε έμπρακτα την εμπιστοσύνη σας στο σχολικό πλαίσιο και ενθαρρύνετε το παιδί σας να ακολουθήσει τους κανόνες του. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύετε την ασφάλεια που νιώθει όταν βρίσκεται εκεί.

• Δείξτε κατανόηση και ανεκτικότητα σε τυχόν εμπόδια. Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο, οι εκπαιδευτικοί είναι από τους εργαζομένους πρώτης γραμμής, και ο ρόλος τους έχει γίνει πιο περίπλοκος από ποτέ. Στη γενική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται πολύ για το παιδί σας και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Αν είστε ικανοποιημένοι, δείξτε την ευγνωμοσύνη σας. Και αν είστε δυσαρεστημένοι, προσπαθήστε να επιλύσετε τις διαφορές σας όσο το δυνατόν αμεσότερα και ειρηνικά.

Σε μια περίοδο μετάβασης όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, είναι λογικό να αναρωτιέστε πώς θα είναι η επόμενη μέρα για τα παιδιά σας στα σχολεία. Όπως πάντα, τα παιδιά σας, πάνω από όλα, έχουν ανάγκη εσάς. Να είστε εκεί, να τα ακούτε και να τους δείχνετε έμπρακτα το ενδιαφέρον σας. Με τρόπους όπως αυτοί που συζητήσαμε εδώ, και με την διαρκή παρουσία σας, μπορείτε να τα καθησυχάσετε και να τους προσφέρετε την απαιτούμενη ασφάλεια. Μαζί μπορείτε να ξεπεράσετε κάθε δυσκολία.

Τέλος, αξίζει να θυμάστε πως είναι σημαντικό να φροντίζετε τον εαυτό σας και να μην τον παραμελείτε. Κάντε πράγματα που σας γεμίζουν και σας ηρεμούν. Κάντε πράγματα που σας φέρνουν ευτυχία (δείτε εδώ για μερικές ιδέες). Κάντε ασκήσεις χαλάρωσης. Αθληθείτε. Φάτε κάτι νόστιμο, πιείτε ένα ποτήρι κρασί, δείτε μια ταινία. Ζητήστε βοήθεια από φίλους και συγγενείς ή έναν ειδικό αν το έχετε ανάγκη. Βάλτε τη δική σας μάσκα οξυγόνου πρώτα.

Βιβλιογραφία και βοηθήματα

Better Health -Every Mind Matters (2021) Coronavirus and going back to school or college. Κατεβάστε το εδώ: https://www.nhs.uk/every-mind-matters/coronavirus/going-back-to-school-or-college/

Mental Health Foundation (2021) Tips for parents and caregivers -preparing your child to return to school. Κατεβάστε το εδώ: https://www.mentalhealth.org.uk/coronavirus/returning-school-after-lockdown/tips-parents-carers-return-to-school

The MHPSS Collaborative and Save the Children (2020) Tips for parents and caregivers during Covid-19 school closures: Supporting children’s wellbeing and learning. Κατεβάστε το εδώ: https://www.mhinnovation.net/sites/default/files/downloads/resource/Tips%20for%20Parents%20during%20Covid-19%20School%20Closures.pdf

Υποσημείωση: Σε όλα τα άρθρα της ιστοσελίδας μου ακολουθούνται οι οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2018) και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (2021) για ουδέτερη ως προς το φύλο γλώσσα. Αυτό σημαίνει πως, όπου είναι εφικτό, αποφεύγεται η αναφορά σε συγκεκριμένο φύλο και αντί για αυτό χρησιμοποιείται ο πληθυντικός, η παθητική φωνή ή ουδέτερα ουσιαστικά. Όταν δεν είναι δυνατή η αποφυγή αναφοράς φύλου, χρησιμοποιώ εναλλακτικά και με τυχαίο τρόπο τα δύο γραμματικά γένη.

Για περισσότερες πληροφορίες για τις οδηγίες αυτές δείτε εδώ:

https://www.europarl.europa.eu/cmsdata/187093/GNL_Guidelines_EL-original.pdf

https://www.un.org/en/gender-inclusive-language/guidelines.shtml