Οι φωτογραφίες μας

Πλέον μπαίνω κ εγώ μέσα στη φωτογραφία

Τραβάω τη φωτογραφία του παιδιού μου, όπως έκανα, την κάθε στιγμή

Αλλά φροντίζω να είμαι μέσα κ εγώ

Κ τι έγινε που είμαι αχτένιστη ή άλουστη

Τι κ αν είμαι με τις πυτζάμες, με λερωμένα ρούχα ή με τα εσώρουχα λοχείας, τρία χρόνια αφού γέννησα

Δεν πειράζει αν είμαι άβαφη, αν νιώθω άσχημη, αν δε μ'αρέσει η εικόνα μου

Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία για το παιδί μου

Που έχει τόση ανάγκη να με βλέπει, live αλλά κ σε φωτογραφίες

Κ θα έχει τόση ανάγκη να με βλέπει, όταν θα έχει μεγαλώσει

Όταν θα έχουμε κ οι δύο μεγαλώσει

Να μας βλέπει μαζί

Κ να του αφηγούμαι όλες τις τρελές εκείνες μέρες

Όταν ήταν τόσο δα μικρούλι

Κ τόσο ευάλωτο

Που δε με άφηνε να κάνω βήμα μακριά του

Για εκείνο είμαι η πιο όμορφη κ δε χορταίνει να με βλέπει

Γιατί σημαίνω αγάπη, ασφάλεια, αποδοχή

Θα έχει μεγάλη ανάγκη να με βλέπει όταν πια δε θα είμαι εδώ κ θα θέλει να με νιώσει κοντά του

Κλαίγοντας με τη φωτογραφία μας αγκαλιά

Να του θυμίζει το πόσο βαθιά αγαπήθηκε

Να του θυμίζει πως κάποτε, για μένα, ήταν τα πάντα, στα καλά κ στα κακά

Τίποτα από όλα αυτά δε θα έχει σημασία και για μένα

Σε είκοσι χρόνια από τώρα

Σε δέκα

Ή ακόμα κ του χρόνου

Θα εκπλαγώ από το πόσο λίγη σημασία θα δώσω στο πώς έμοιαζα

Κ πόση αξία θα έχει το πώς ένιωθα, πού ήμουν κ τι έκανα

Δε θα μου φαίνομαι τόσο απεριποίητη, άσχημη ή αγύμναστη φαίνομαι στον καθρέφτη μου

Δε θα φαίνομαι καν τόσο κουρασμένη

Γιατί κάτι θα λάμπει στο πρόσωπό μου

Από τη φλόγα του νέου μου αυτού έρωτα

Ακόμα κ μέσα από τους μαύρους κύκλους

Μπαίνω μέσα στη φωτογραφία

Βγαίνω φωτογραφίες αυθόρμητες ή στημένες, απεριποίητες ή φτιαγμένες

Φωτογραφίες έξω ή στο σπίτι

Που γελάμε, που κλαίμε, που είμαστε θυμωμένοι

Η καθεμιά κρύβει τη δική της ιστορία

Μια μέρα θα ανακαλύψω εκ νέου τον εαυτό μου

Κοιτώντας πίσω τη ζωή νου

Μέσα από την οπτική αφήγηση που θα μου προσφέρουν οι φωτογραφίες μας

Όλα τα καλά μας, τα δύσκολά μας, τα μαζί κ τα χώρια

Όλα όσα πέρασα, όλα όσα κέρδισα, όλα όσα έχασα

Είναι κομμάτι μου

Κ είναι μία από τις ομορφότερες διαδικασίες αυτογνωσίας, αναστοχασμού κ θεραπείας

Το να κοιτάω πίσω τη ζωή μου μέσα από το φακό

Με βοήθησε μια φορά που είχα χάσει απόλυτα τον εαυτό μου να τον ξαναβρώ

Θα με βοηθήσει ξανά, το ξέρω

Όπως κ να μοιάζω

Είμαι εγώ

Είναι το τώρα μου

Κ είναι αληθινό

Δε με φοβίζει να το δω

Είναι αυτό που είναι, είτε το κοιτάζω, είτε κλείνω τα μάτια

Κ είναι το μεγαλείο της δικής μου μητρότητάς

Με κάθε μικρό κ μεγάλο κομμάτι που έχω παραχωρήσει

Για να μεγαλώσω αυτό το υπέροχο πλάσμα

Το αγκαλιάζω

Το αποδέχομαι

Το αγαπάω

Είναι όλα όσα αγαπάει το παιδί μου σε μένα

Κ αυτό κάτι ξέρει παραπάνω από γνήσιο, νωπό συναίσθημα, χωρίς πρέπει, χωρίς αισθητική, χωρίς συμβάσεις κ κανόνες

Δε θα μετανιώσω ποτέ φωτογραφίες που έβγαλα

Κ μπορώ στο κάτω κάτω πάντα να τις σβήσω

Αυτές που δεν βγήκαν όμως

Τις χαμένες στιγμές

Δεν μπορώ να τις ανακτήσω

Κ μέσα στη θωλούρα κ την εξάντληση των τόσο απαιτητικών αυτών πρώτων χρόνων της ζωής

Χάνονται τόσες μνήμες που θα ήθελα να έχω

Τόσες στιγμές που δεν έχω εστιάσει

Αφήνω τον φακό να το κάνει για εμένα

Θα είναι η πιο ζωντανή πόρτα στο παρελθόν μια μέρα

Για μένα, αλλά κ για εκείνον

Art: @charlie_mamas [Instagram]