Μετάλλιο ανδρείας

Δεν υπάρχει μετάλλιο ανδρείας στην μητρότητα.

Δεν υπάρχει παράσημο για την πιο ξενυχτισμένη, την πιο εξαντλημένη, την πιο παραμελημένη μαμά.

Δεν υπάρχει έπαθλο για αυτήν που θυσίασε τα περισσότερα.

Δεν χρειάζεται να υποφέρουμε, για να είμαστε καλές μητέρες.

Δεν χρειάζεται να περνάμε μόνες μας τις δυσκολίες μας, όταν υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια.

Πολλά είναι δύσκολα στον ρόλο από μόνα τους. Η κούραση και η ένταση είναι μεγάλη ακόμα και με τα πιο ήσυχα και βολικά παιδιά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε όλα δυσκολότερα, με το να αρνούμαστε την πρακτική ή συναισθηματική στήριξη που υπάρχει διαθέσιμη, με το να κάνουμε ένα διάλειμμα, με το να φροντίζουμε λιγάκι τον εαυτό μας. Δεν χρειάζεται να διαλέγουμε τον δύσκολο δρόμο, όταν υπάρχει ευκολότερος, με τα ίδια αποτελέσματα.

Σε ποιο παιδί κάνει καλό μία μαμά εξαντλημένη; Μία μαμά γεμάτη νεύρα; Μία μαμά που έχει χάσει τον εαυτό της;

Για να μπορούμε να είμαστε αρκετά καλές στον ρόλο μας, είναι αναγκαίο να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη, εκεί που μπορούμε.

Αυτό στην πράξη μπορεί να σημαίνει πολλά. Μπορεί να σημαίνει να αφήσουμε το παιδί σε κάποιον άλλο φροντιστή, για να πάρουμε μια ανάσα. Να ανοίξουμε την τηλεόραση για μισή ώρα. Να μειώσουμε τον θηλασμό, επειδή δεν αντέχουμε άλλο. Να βάλουμε τα όριά μας, όπου είναι αναγκαίο, ακόμα και αν αυτό δυσαρεστεί το μωρό μας.

Μας βάζει συχνά η κοινωνία σε ένα παραμύθι μητρικής παντοδυναμίας, όπου όλα τα αντέχουμε κ όλα τα μπορούμε.

Έχουμε μεγαλώσει με την αντίληψη πως πρέπει να είμαστε δυνατές, σκληρές, ανεξάρτητες, στη μητρότητα κ σε όλα. Να λέμε με καμάρι "τα κατάφερα μόνη μου". Να κατακρίνουμε όσες το έχουν ευκολότερο κ δεν ζορίζονται τόσο.

Είμαι κ εγώ φυσικά θύμα αυτής της θεωρίας. Να προσπαθώ να τα κάνω όλα μόνη μου κ να μην έχω ανάγκη. Μεγάλωσα με αυτό, λανθασμένα, κ μου πήρε πολλά χρόνια για να το αντικρύσω κ να προσπαθήσω να το αλλάξω.

Δυστυχώς λόγω συνθηκών, ως μαμά, τα κατάφερα όντως μόνη μου -με την πολύτιμη βοήθεια του μπαμπά του, όταν δεν δούλευε, κ τίποτα άλλο. Κ ήταν (κ ακόμα είναι) πάρα πολύ δύσκολο. Κ δεν έχω ίχνος περηφάνειας που τα κατάφερα. Δεν κέρδισα τίποτα. Έχασα μόνο: ηρεμία, ενέργεια, ξεκούραση, ψυχική υγεία. Δε θα το ευχόμουν σε κανέναν κ δεν θα το έκανα ξανά με τον ίδιο τρόπο.

Η αλήθεια είναι: δεν χρειάζεται να είμαστε παντοδύναμες. Δεν χρειάζεται να τα αντέχουμε κ να τα μπορούμε όλα.

Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα. Σε κανέναν.

Φυσικά συχνά δεν έχουμε τη δυνατότητα βοήθειας.

Αν όμως έχουμε την προσφορά, ας τη δεχθούμε.

Αν έχουμε συντροφιά, ας την απολαύσουμε.

Αν έχουμε τα χρήματα, ας τα δώσουμε.

Αν κ όπου μπορούμε, ας το βάλουμε στόχο να κάνουμε τη ζωή μας λιγάκι πιο εύκολη. Το χρειαζόμαστε εμείς, το χρειάζονται και τα παιδιά μας.

Words: @dr_ezafeiriou

Art: @charlie_mamas [Instagram]