Μία μωβ μπαλίτσα

Ξαπλώνω δίπλα σου ενώ κοιμάσαι και σε παρατηρώ...

Είσαι τόσο όμορφος... Τόσο γαλήνιος...

Το δέρμα σου ζεστό, σαν την καρδιά σου...

Μυτούλα στρογγυλή, σαν κουμπάκι...

Βλέφαρα κλειστά, βλεφαρίδες μεγάλες χαϊδεύουν το δέρμα σου...

Μάγουλα ροδοκόκκινα, προγούλι φουσκωμένο...

Μαλλιά ανάκατα, λιγάκι ιδρωμένα...

Ένα ελαφρύ ροχαλητό, σαν γουρουνάκι, χείλια στραβά στο πλάι, ακόμα κ αυτά είναι όμορφα...

Βαθιά, σταθερή ανάσα, με ηρεμεί ο ρυθμός της...

Μισό χαμόγελο μέσα στον ύπνο σου... Τι σκέφτεσαι, άραγε; Τι ονειρεύεσαι;

Το χεράκι σου ακόμα σφιχτό, κρατάει μέσα στην μπουνίτσα του μία μπάλα μωβ που σου έφτιαξα με πλαστελίνη...

Σε κοιτάζω προσπαθώντας να κρατήσω αυτή την εικόνα για πάντα μες στη μνήμη μου....Να βγάλω τη φωτογραφία σου, να μην την ξεχάσω...

Ξέρω πως θα την ξεχάσω, όπως έχω ξεχάσει ήδη τις περισσότερες στιγμές... Κοιτώ παλιές φωτογραφίες σου κ είναι σα να βλέπω πρώτη φορά, κ ας ήταν μόλις πριν ένα ή δύο χρόνια... Ξεχνάω την όψη σου, όπως αλλάζεις, ξεχνάω τα κόλπα σου, τα νάζια σου, τις τρέλες σου... Δεν το θέλω... Το φοβάμαι... Πασχίζω να θυμάμαι την κάθε μας στιγμή αλλά αυτή γλιστράει μέσα απ'τα χέρια μου σα νερό...

Για αυτό θα κάτσω λίγο ακόμα εδώ στο πλάι σου, να σε κοιτάζω... Και ποιος ξέρει, ίσως μετά από χρόνια, όταν θα βρίσκεσαι στο δικό σου κρεβάτι ή στο δικό σου σπίτι, μακριά μου, μέσα απ'τα βάθη της μνήμης μου να ξεπροβάλει αυτή η μωβ μπαλίτσα μέσα στο μικρό ζεστό χεράκι, να ζεστάνει την ψυχή μου...

Art: @yarnbirdy [instagram]